Het nieuwe jaar nadert met rasse schreden dus ook de goede voornemens worden weer van stal gehaald, opgepoetst en gelardeerd met een nieuw sausje voor 2012. Meestal zijn die spreekwoordelijke sausjes kort houdbaar (het goede voornemen wordt gauw vergeten) en dik makend (het jojo-effect), ervan uitgaande dat het goede voornemen ‘afvallen’, het meest voorgenomen goede voornemen, betreft. Ja, ja beste lezertjes en lezerinnetjes, de strijd tegen spek, buikvet, love-handles en de zogenaamde zadeltassen is het onderwerp van de meeste goede voornemens, gevolgd door, of in combinatie met,’ meer sporten’. En hoe triest het ook klinkt, we moeten constateren dat in onze moderne maatschappij het ‘je innerlijk zelf’ verbeteren, als goede voornemen, het in deze verliest van de ondraaglijke lichtheid van de interesse voor alleen maar onze uiterlijkheden.
De levensmiddelenproducenten zitten er dik in…
Recent is aangetoond dat, genetisch gezien, er mensen zijn die van nature dik zijn of gemakkelijk snel dik worden. Laten we maar zeggen dat ze gezegend zijn met een genenpakket gebouwd voor barre omstandigheden (we zijn gëëvolueerd als jager-verzamelaar: zie ook het “Paleo-perspectief” http://melchiormeijer.wordpress.com/2011/10/25/paleo-voor-snellere-tijden/ ). Echter dat zijn lang niet zo veel mensen als dat er nu dikke mensen in Nederland, of welk westers land dan ook, rondlopen. Niet alleen zijn die barre omstandigheden er niet meer in Nederland, maar is onze maatschappij als geheel dik makend. Het is waar: onze maatschappij promoot dik worden, alle gecombineerde initiatieven van de overheid, levensmiddelenproducenten en dieetgoeroes ten spijt. Waarom is dit dan toch zo’n raar zinnetje als je er over nadenkt. We zouden deze zin even moeten ontrafelen, niet grammaticaal, maar wel wat betreft de puurheid van de motieven van de verschillende stake-holders in de bestrijding van obesitas (ik kom hier echt nog een keer op terug….maar lees Melchior Meijers van Paleo Perspectief er nog maar eens op na). Ik schrijf zouden, dat doe ik niet, maar als u er wat langer over dit zinnetje nadenkt bent u er snel uit. En die dik makende maatschappij? Ten opzichte van onze ouders die in de jaren 50 leefden, bewegen we nu eenmaal te weinig (Geert Mak: “de eeuw van mijn vader”) en eten we teveel bewerkte levensmiddelen. We bewegen te weinig op ons werk (heel veel zittend kantoorwerk) en we bewegen te weinig thuis (zittende hobby’s, bank hangen, te weinig lichamelijk huishoudelijk werk)en onze kinderen worden met de auto naar school gebracht, met de auto naar de sportclub, spelen te weinig op straat etc. Ons dagelijks dieet bestaat teveel uit bewerkt en vooral gemakkelijk eten (zakjes, pakjes, potjes, kant-en-klaar maaltijden, snelle sauzen, gemaksvoeding, snoep, echt alles is bewerkt) vol met zetmeel en gemodificeerd zetmeel als bindmiddel. En geloof me, dames en heren zetmeel is gewoon suiker!!!!
Leven als een monnik
Je hoeft niet te leven naar de regels van Benedictus om een gezond leven te leiden en niet (te) dik te worden. De regels die je wel moet navolgen zijn heel simpel: meer calorieën verbranden dan dat je inneemt uit voeding. Hou je van lekker en veel eten, dan zal je dit moeten verbranden door extra beweging. Bij gezondheid, of dik makende eigenschappen van eten moet je het volgende bedenken: alles van de boom of struik, uit de grond of direct van de koe of geit is niet dik makend. En zoals mijn moeder altijd zegt: Alles uit een pakje, zakje (behalve thee), uit een potje (behalve zilvertuitjes) of kant-en-klaar prak is dik makend” en daarbij zijn de goedkoopste levensmiddelen het ergst. Daar komt nog bij dat die goedkopere en dus het meest geconsumeerde levensmiddelen de meeste vetten, zout en suikers bevatten. De gezondere levensmiddelen, daarentegen, zijn het duurst. Nog een regel: de weegschaal bepaalt niet of je gezond bent, die geeft alleen maar aan hoe zwaar je weegt. Inderdaad ook dikkere mensen kunnen gezond zijn en magere mensen kunnen ongezond zijn. Benader daarom overgewicht of lekker eten niet als een zonde en straf je zelf niet voor die zonde met “aan de lijn zijn” na bijvoorbeeld de feestdagen. Geniet daarentegen van wat je wel eet en geniet van je bewegen, je sport en je fitheid, ook als je wat dikker bent dan de norm.
Meer bewegen, wat dan en hoe dan?
Laat al die Tommy Tell Sell spullen lekker waar ze horen: op de kijkbuis dus. Het enige wat door die Tell Sell wonderapparaten afvalt is je portemonnee. Ga bewegen, ga sporten, ga bijvoorbeeld eens naar een sportschool om met een uitgekiende programma aan je conditie te schaven, ga op spinning of RPM, Zumba of pilates, ga joggen, ga wandelen, zwemmen, fietsen, schaatsen, maakt niet uit wat, als je maar een manier van bewegen zoekt die je leuk vindt en dan ook makkelijker kan volhouden.
Afvallen is zwaar, dik worden licht…
Naar ‘t schijnt, kick je makkelijker af van de drugs dan dat je daadwerkelijk en langdurig afvalt zonder weer opnieuw aan te komen. Er zijn al meerdere reality-tvshows aan dit thema opgehangen. De overeenkomst tussen eetverslaving en drugsverslaving is echter veel groter dan gedacht. Wat zeker bij alle twee geldt: “begin er gewoon niet aan, niet aan dat te veel eten, niet aan de drugs, want wat er niet aankomt hoeft er ook niet af”.
Dik voor mekaar
Zoals eerder gezegd ergens in de tweede alinea, er zijn mensen die van nature dikker zijn als anderen, ondanks het feit dat ze een gezond, actief en sportief leven leiden. En als je dan toch dik moet zijn, kun je er maar beter mee leven en gewoon ‘dik tevreden’ zijn met je zelf en het ‘dik voor mekaar hebben’…..ook in het nieuwe jaar. Dus geniet van de feestdagen en gelukkig nieuwjaar!
Marin's Blog 