Chemins de Soleil, Transverdon

Castellane, Gorges du Verdon

Vandaag doen we een klein stukje van de Transverdon route: Les Chemins du Soleil, Via St.André les Alpes, Chournons en La Baume via Lac de Castillon naar Castellane.

Mooi singletracks met uitzichten op het stuwmeer bij Castellane. Met grote stukken heel technisch parcours, omdat de zware regenval grote stukken uit het pad heeft geslagen. Sommige stukken van de track lijken wel een lege rivierbedding met grote rotsblokken. Andere weggeslagen gedeeltes van voorgaande jaren zijn gevuld met een kiezelhelling (van kiezelbed kun je niet spreken) met kiezels van 15-20cm doorsnee: continu wegslippende achtertrein en vooral vasthouden dat stuur is het devies. 1200 hoogtemeters over 22km. Maps: http://maps.google.nl/maps?q=les+chemins+de+soleil+Castellane&hl=nl&prmd=imvns&bav=on.2,or.r_gc.r_pw.r_qf.&biw=1366&bih=650&wrapid=tlif134445046668310&um=1&ie=UTF-8&sa=N&tab=wl

Het moeilijkste was niet de rit zelf, maar het verkrijgen van de juiste en respectabele huurfietsen lees echte mountainbikes of op zijn “Frans” Velo Tous Terrain (VTT). Legio buitensportorganisaties in het ‘Renesse’ van de Verdon, Castellane dus, adverteren op straat met een aanbod van wateractiviteiten en ook VTT, maar overal betrof het ‘city-bikes’ met een mager onderdelengroepje en nog net geen roze linten en boodschappen mandje aan het stuur.
Uiteindelijk vonden we na veel zoeken in St. André les Alpes, 24km verderop in het dal, een “Total” tankstation annex garage met wat Velós voor het juiste doel: die berg op en over. Oude Giants met indexschakeling en voorvering en redelijk profiel op de banden. Toen  we de hele schappelijke prijs overeen kwamen (€10,00 le jour/voor de dag) vroegen we de weg naar de ‘acces’ naar de Chemins de Soleil. “Moesten we maar niet doen” zei de Franse mechaniker (echt een mechaniker met dito Frans overall en smeer waar je maar keek). “Je kunt beter een rondje rond het meer maken, is lekker vlak”. Ha, hij moest eens weten, want wat ooit eens topmateriaal is geweest (20 jaar geleden dan) voldoet prima voor een paar schaatsers met ‘goede benen’ en dus flux achter een paar andere MTB-‘ers gestoken en die berg van St-André op gereden. Startpunt op 840 meter en summit, langs een paar omweggetjes, op 1787 meter. Koud en dus totaal niet ingereden direct meer dan twee uur lang in de klim, wow zwaar maar lekker!!!!

Azuur.

Het uitzicht bovenaan maakte veel goed, met aan de ene kant parapentes in de lucht en aan de andere kant prachtige vergezichten over de azuurblauwe stuwmeren van Castellane. Geloof me: mooier blauw is er niet.

De afdaling aan de andere kant begon lekker over wat schapenpaadjes en daarna werd het een single-track met behoorlijk verval en de eerder genoemde weggespoelde stukken weg. Links en recht van de track ook behoorlijk wat rotsen en keien die probeerden aanslagen te maken op onze tere enkeltjes en voetjes. Bij de steps was het vooral zaak niet met het grote blad op de rotsen te blijven hangen, of nog erger wat tanden af te breken  (de fietsjes moesten weer terug hè!). Net voorbij het eerste iets moeilijker stuk stond een waarschuwingsbordje, en dat was niet te weinig en hard nodig.

Na een ommetje bij moeders de vrouw op Residence de Castillon voor een  glas ijsthee en een croissantje weer met vers gevulde bidonnetjes terug naar St. André, maar dan nu wel langs het meer, een stukje van 24km over redelijk vlak asfalt met prachtig uitzicht over het Lac de Castillon.

 NaGenieten dus met een grote “G” voor de kaaskoppen uit t vlakke Pays-Bas.