Test Nagano Gold XBR met Marchese Silver Saya NSX®

Ik schrijf doorgaans geen materiaal tests of reviews. Mijn eerdere blog over mijn meer dan 30 jaar ouwe ‘Koog’ kan ik nauwelijks als een materiaal test omschrijven. Toch heb ik gemeend hier mij een keer aan te wagen. Niet alleen om andere schaatsers een beetje houvast te geven wanneer ze menen te denken dat ze andere schaatsen of buizen moeten aanschaffen, maar ook een beetje als dank aan en als reflectie voor mijn grootse sponsor Ben de Bruin van de gelijknamige Schaats- en Skeelersport winkel in Haastrecht. Aldus rij ik nu al twee weken op mijn nieuwe Viking Nagano Gold XBR met Marchese Silver Saya buizen.

Container begrippen.

De keuzes van een schaatser voor een bepaald type schaatsen en buizen is niet alleen terug te voeren op de ogenschijnlijk belangrijkste keuze, de keuze van het materiaal. Andere factoren zoals de omgevingsdruk i.e de mensen van de schaatswinkel waar je altijd komt, wat je ziet op de ijsbanen, waarop rijden de clubhelden en waarop rijden de toppers etc. zijn ook heel erg bepalend voor die ene keuze. “Het ijzer van Marchese gedraagt zich anders dan dat van Viking”, had ik ergens gelezen. Maar wat het verschil dan precies wel of niet is, kunnen de mensen die deze zaken op het Internet posten meestal niet  goed omschrijven. Immers, met vage ‘container’ begrippen als  “meer gevoel in de bochten” en “directere sturing op het rechte eind”,  kun je  als toerrijder en oprechte schaatsrecreant, maar eigenlijk ook als Marathonner of Lange baanschaatser heel erg weinig. Wat wel als een paal boven water staat is dat ieder schaatsijzer van Maple, Viking, Marchese anders is en dat wordt onderschreven door alle schaatsers.

Vertrouwensbreuk.

Maar goed, ik moest wel aan de nieuwe schaats. Ik werd een beetje heel erg gedwongen of ik nu wilde of niet. Ik moest me dus oriënteren op nieuwe schaatsen omdat mijn ouwe trouwe Viking Marathon Mid schaatsen gewoon op waren, aan het einde van hun Latijn, ergo. De buizen waren aan het randje van wat je nog kon afslijpen en daar boven op was de kuip van de linker schoen  gebroken waardoor je in het bijzonder in de bochten behoorlijk het vertrouwen verloor in je materiaal. Omdat bij schaatsen altijd wordt beweerd dat mens en materiaal één moeten zijn, leidde de breuk in de schoen bij mij tot een onherstelbare vertrouwensbreuk tussen mijn voeten en Viking. Over deze laatste niks dan lof verder, immers juist dit oude Viking onderstel had mij verder zonder eerder ooit een krimp te hebben gegeven, gedurende de afgelopen 10 jaar, minstens 3x in de week op de kunstijsbaan en op ontelbare natuurijstochten naar behoren ondersteund.

Set-ups

En als je dan op nieuw moet, ga je dan verder op een nieuwe versie van je oude schaatsen, of ga je eens wat anders uit proberen? En als je iets anders gaat proberen, wat dan? Er is zoveel keus uit merken en typen schoenen en buizen dat het haast ondoenlijk is om ze ook daadwerkelijk allemaal uit te proberen. Hoe ga je dit dan zelf onderzoeken en waar ga je beginnen? Normaal gesproken worden de eerste ‘proefritten’ door de meeste aspirant kopers meestal gedaan op internet, op de verschillende schaats- en skeelerfora en de vele websites van schaatswinkels en -producenten. Zo ook bij mij. Er zijn ook veel van die ANWB-achtige testen op internet te vinden, waarbij een consumenten of deskundigen panel verschillende schaatsen (lees schoenen en buizen) achter elkaar test of waar toppers uitspraken doen over hun schaatsen. Tests die bol staan van persoonlijke meningen en ervaringen.  Super hoor, erg goed vaak ook, maar ik heb daar wel mijn vraagtekens bij. Echt super, maar ook ingewikkeld, wordt het pas als je door je favoriete schaatswinkel de mogelijkheid wordt geboden zelf een keer in het echies te gaan proefrijden op een ander buis dan je normaal gewend bent. In dit geval was dat een set Marchese buizen. Tegelijkertijd sta je ook nog eens voor de uitdaging een nieuwe schaatsschoen te kiezen?  Nou zal de gemiddelde niet-schaatser denken: “Waarom is dat dan zo eng, gewoon een paar nieuwe schaatsen? Dat moet toch juist geweldig zijn een paar nieuwe schaatsen (lees: zowel schoenen als buizen)!”  Laat ik het uitleggen. De meeste (top-)schaatsers die willen veranderen beginnen meestal met een oude vertrouwde schoen waarbij ze aanvankelijk alleen maar een nieuwe set buizen gaan testen (of andersom) en bijna nooit beide tegelijk en dat is niet voor niets zo…. En als je dan na afloop leest dat meer dan de helft van de schaatsers na verloop weer tijd terugkeert naar zijn oude set of merk, dan geeft dat te denken toch? En ik stond dus voor de taak zowel mijn schoenen als de buizen vervangen. Zoals gezegd van die ANWB-achtige vergelijkingstest heb ik mijn bedenkingen. Volgens mij is het compleet zinloos om bijvoorbeeld kort na elkaar twee  tot vier keer op verschillende schaatsen te rijden om het verschil te kunnen ervaren. Naar wat algemeen geaccepteerd wordt in de schaatswereld, glijdt elk ijzer anders, is iedere schaatsschoen anders en is dientengevolge elke montage van schoen en buizen tezamen anders, waardoor je ontelbare variaties van schaats set-ups creëert.  En als je het meest essentiële van het schaatsen verandert, dan heb je tijd nodig om hier aan te wennen.  Vaak resulteert dit in aanpassingen maken in je techniek en dit soort aanpassingen heeft nu eenmaal tijd nodig.  Ik ben natuurlijk geen topper. Als redelijk geoefende schaatser heb ik een eigen kenmerkende schaatsslag (mensen zeggen wel eens dat ik dansend over het ijs ga). In de 12-tal jaren dat ik nu schaats ben ik gegroeid in mijn eigen stijl, met alle foutjes en goede dingen die kenmerkend zijn voor mijn manier van rijden. Dit was waarschijnlijk een van de belangrijkste redenen waarom het testen van slechts 1 paar schaatsen, schoenen en buizen, uitliep op een hele toer. Onbegrijpelijk dat al die mensen in die schaatstests effe in een middagje 4 tot 6 paar schaatsen testen? In mijn geval bijvoorbeeld, had ik echt een aantal ijsuren (6 uur!) nodig om goed te wennen aan het materiaal, mijn techniek aan te passen en om mijn slag en stijl terug te vinden.

The equasion

Wat maakt het Marchese Silver Saya onderstel anders? Allereerst is het klapsysteem anders (veer, scharnier) waarbij er heel weinig torsie ruimte is en ligt het scharnierpunt een fractie verder naar voren onder de voet dan de oude Viking set-up. De buizen zijn ca. 4mm langer (ja heren, dames: size matters!) en volgens Marchese zijn ze in het midden flexibeler en op de beide uiteinden stijver (dit voor wat het waard is natuurlijk :-)). Verder is de dekhoogte (hoogte van de schoen boven het ijs) 1cm hoger dan bij mijn ouwe Marathon Mid (zie foto).

Steun.

Aldus met een schaatstas vol hooggespannen verwachtingen (ik had immers genoeg gelezen en gehoord) en een paar gloednieuwe Viking Nagano Gold XBR schoenen(= extra breed, speciaal voor mijn Hobbit voeten) met daaronder gemonteerd de goedje nieuwe Marchese Silver Saya buizen, toog ik naar de Uithof in Den Haag met de bedoeling om ze eens lekker uit testen en eens heerlijk te gaan schaatsen. Natuurlijk waren de Nagano Golds bij Ben eerst in de oven geweest en met de vakkundige hulp van @Lindabouwens naar mijn voeten gevormd. Nou, wat kan ik zeggen: “die eerste schaatsmeters vielen in eerste instantie behoorlijk tegen”. ” Pa wat ben jij nout aan het doen”: zei mijn zoon, “dat lijkt nergens naar”. Dat gestuntel wijt ik overigens niet aan de nieuwe combinatie, maar meer aan mezelf en het feit dat ik al meer dan 10 jaar op mijn oude Marathon Mids had gereden en dat mijn voeten daarmee een beetje vergroeid waren. Na drie of vier keren wat sleutelwerk langs de baan, waarbij ik de buizen iets meer naar binnen of naar buiten verplaatste en de afstelling eindelijk naar mijn zin was, kon ik beginnen te wennen aan de nieuwe combinatie van schaatsschoenen en buizen. Dit wennen duurde al met al heel wat meer uurtjes dan ik verwacht had. Ik had eerlijk gezegd na die eerste wankele meters echt wel mijn twijfels: “nu doorzetten met deze schaatsen of terug naar de oude vertrouwde Vikingbuizen en Marathon Mid schoen?”. Ik was niet de eerste en enige die dit overkwam. Dat had ik al begrepen van verschillende andere schaatsers die ook waren overgestapt. Er waren echter nog al wat voor mij wat averechtse adviezen, onder andere het goed bedoelde advies om vooral bij het eerste keer schaatsen de schoenen niet te stak te doen. Dit was voor mij helemaal niet het juiste advies. Na 10 rondjes zwabberen en glibberen in de schoen heb ik uiteindelijk de veters eens lekker aangehaald en strak getrokken. Nou, dat ging al snel stukken beter. De thermoplastische schoen, met de extra brede leest, die in de winkel al goed verwarmd was om mijn voeten, voelt comfortabel aan en geeft redelijk veel steun.  Echte knel- of drukpunten heb ik die eerste paar keer schaatsen niet gevoeld.  De steun van de schoen is voldoende terwijl de enkel voldoende bewegingsvrijheid heeft. Dat is zeer prettig en maakt technisch schaatsen goed mogelijk.

Druk.

Wat mij in de eerste slagen direct al het meest opviel is de hoge druk vanuit het onderstel, de Marchese buizen. Zodra je aan het einde van je afzet met je lichaamsgewicht wat druk naar binnen geeft stuurt de schaats zeer strak terug en voel je de bekende S-beweging op het ijs.  Vooral de eerste paar ronden op het ijs heb je  het gevoel dat je de afzet niet helemaal afmaakt waardoor je eigenlijk met een veel te korte slag aan het rijden bent en niet tot je volle afzet komt. Als ik het goed omschrijf heb je in eerste instantie het gevoel dat je minder druk moet zetten dan je gewend bent en heb je moeite om een rustige slag vast te houden. In feite moet je bij deze buizen juist langer wachten met je inzet, waarbij je tegelijkertijd je knie- en heuphoek moet aanpassen naar de nieuwe manier van schaatsen. Eerlijkheid gebied bij mij te zeggen dat dit toch wat rondjes en wat hoofdbrekens gekost heeft. In de bocht is deze genoemde extra druk nog beter voelbaar. Als je denkt klaar te zijn met je rechter afzet in de bocht voel je op het laatste moment nog wat druk en lijkt het alsof je je afzet nog wat extra door kan drukken. Ook met doorstrekken van je linker schaats merk je dit sturen en drukken. Verder heb je tijdens je afzetfase op het rechte eind, voor je gevoel, nog extra tijd over om te corrigeren en om meer of minder druk te zetten en dus meer of minder te sturen. De schaats is dus, wat ze noemen, ‘zeer controleerbaar en reactief’.

The bones don’t lie

Tja, nu begon ik dit betoog over hoe schaatsers dit soort dingen altijd omschrijven met containerbegrippen zoals gevoel etc en nu maak ik me er zelf ook schuldig aan. Sorry. Dus rest mij nog één ding en dat is “het meten” van de rondetijden en deze tijden als separaat verslag nog eens keer toe te voegen. Dus zou je zeggen, als ze niet sneller zijn, waarom zou je deze schaatsen dan nemen? Het frappante van deze buizen is dat ze pas echt tot hun recht komen in een snel gereden bocht. Pas dan merk je dat je rotsvast langs de blokjes loopt, zonder de angst om uit te breken. Hoe hoger de snelheid, des te hoger het gevoel van grip en vastbijten in het ijs des te beter het stuurvermogen en te rotsvaster het vertrouwen in de schaatsen.

Take aways

Ik denk dat de meeste schaatsers minimaal één of meerdere trainingen nodig hebben om zijn / haar schaatsslag aan te passen om optimaal gebruik te kunnen maken van de voordelen van dit zeer reactieve Marchese ijzer. Dit is toch wel de take away van deze blog. De Nagano Gold schoen heeft mij nog niet helemaal 101% overtuigd.  Ze moeten echter nog een keer verwarmd worden. Voor mijn gevoel mist er op de schoenen nog één nestelringetje extra iets hoger op de schacht van de schoen om ze na het veteren nog beter te kunnen laten aansluiten. Zijn er meer rijders met Nagano Gold schoenen die dat zo ervaren?

Profiel van de nieuwe schaatsen:

Buizen

• Marchese SilverSaya NSX® klapschaatsonderstel met lichtgewicht oversized aluminium buis met NSX® profiel.
• D19 Oversized WT3 aluminium buis
• NSX profiel voor optimale sturing
• HSS bimetaal staal 62-63HRC
• lichtgewicht klapsysteem, met enkelvoudige veer
• spelingsvrije TwinCam ILQ ball lagers –
• 7075 aluminium onderdelen

Schoenen

De Nagano Gold 2005 XBR is in de hiel 2mm breder en bij de bal van de voet 4mm breder dan de normale Nagano Gold 2005 schoen. De Gold 2005 XBR schoenen hebben een voering van kalfsleder in plaats van splitcroupon, de contrefort loopt langer door naar voren. De schoen heeft een polstering van thermoplastisch foam/schuim en zijn per paar ongeveer 105 gram lichter dan de Gold 2000 schoenen. Het contrefort is thermoplastisch. De kuipschoen heeft een ingezet orthopedisch gevormd voetholtestuk, waardoor de pasvorm nog beter tot zijn recht komt. De gele kevlar hakversteviging aan de buitenkant van de kuipschoen zorgt voor nog meer stabiliteit.