Reactie op ode aan E-nummers

Enige tijd geleden, werd bij mij op het werk  het  artikel  van  Rosanne Hertzberger  uit de Volkskrant doorgestuurd: “Ode aan E-nummer”. Wat zij zegt over E-nummers, hoe tenenkrommend de tendentie ook is, daar kan ik het een klein beetje mee eens zijn. E-nummers zijn zeer goed onderzochte additieven en sommige E-nummers zijn ook gewoon natuurlijk. Iedereen kent het verhaal dat een doorsnee tomaat alleen al 14 E-nummers bevat, echter die zijn er van natuurwege ingekomen en hoeven we niet te declareren. En wat is natuurlijk nu helemaal? Alles is chemisch, ook de natuur! Mijn collega benadrukte nog eens dat een andere geluid over E-nummers ook wel eens goed kan zijn. Daar kan ik het mee eens zijn, echter de manier waarop dit is gebeurd zal naar mijn menig  een  averechtse uitwerking  hebben. De tegenstanders van E-nummers, zullen namelijk bij dit soort voor E-nummerpositieve geluiden alleen maar meer de hakken in het zand zetten. De reden is dat gevestigde denkwijzen nogal eens hardnekkig kunnen zijn. De discussie over of E-nummers goed zijn of niet is daarom heel moeilijk en wordt niet altijd met het belang van de tegenpartij in het oog gevoerd. In tegendeel: hoe harder er wordt geroepen hoe minder men het andere geluid hoort…. Daarbij is er sinds de introductie van de supermarkt in de jaren zestig en opkomst van de merken een te groot onderling financieel belang en afhankelijkheid ontstaan voor fabrikanten, winkeliers,  onderzoekers (hun werk moet gefinancierd worden) en de farmaceutische industrie en daarmee wordt de geloofwaardigheid van de voedingsindustrie, zo dier nog is, verder ondermijnd.

Miljarden Euro’s

Rosanne merkt in haar artikel ook op dat er ‘miljarden Euro’s en manuren worden verspild in de voedingsindustrie aan het vervangen van E-nummers welke van zich zelf niet dubieus zijn (a, ha,  er zijn dus wel dubieuze E-nummers!), behalve dan  dat de dames van de Green Happiness of een stelletje andere dieetgoeroes  er onrust over zaaien. Lieve lezertjes: het maakt niet uit of mijn collega en Rosanne  gelijk hebben of niet. Producten E-nummer vrij maken, Clean Label, Clear Label of Window Washing is gewoon werk, het levert nieuwe producten op, die schildbewuste consumenten graag willen en als we dat goed doen,  uiteindelijk ook vette business met de bijbehorende Eurootjes.  Zo, de “what’s in it for me” vraag is ook gesteld. Over vet heb ik het nog een andere keer, daar vliegen de voor- en tegen standers elkaar op dit moment in de haren.

Als ze maar over je lullen

Bij mij en menig ander werkt de manier waarop Rosanne om aandacht vraagt  de nodige irritatie op. Er zal wel weer een  boek gepromoot moeten worden of zo!  Dat ze op deze manier uitnodigingen wilde forceren  van onze nationale talkshow  kijkcijferkanjerkanonnen  Humberto of Jinek is overduidelijk.  Dit artikel van Rosanne laat maar weer eens klip en klaar zien dat  hoe extremer je standpunt is,  hoe meer aandacht je krijgt! De aloude reclameregel: “het maakt niet hoe dat ze over je lullen, als ze maar over je lullen” is niet voor niets een aloude regel. Maar elke keer bij dit soort tendentieuze berichtgeving vraag ik me dan weer af: wat heb ik daaraan, of de levensmiddelenproducenten en uiteindelijk de gewone burger?

Er komt dagelijks  veel ‘nepnieuws’ langs over voeding. Dat is niet alleen aan de (Amerikaanse) politiek gegeven. De pers publiceert graag en doet dit vaak onjuist of met onnodig pakkende koppen, de zogenaamde ‘click baits’, of halen een stukje tekst totaal uit de context, omdat ze geen wetenschappelijk onderzoek kunnen of willen lezen.

En de consument zelf?  Die is allang het geloof en vertrouwen in de voedingsindustrie verloren. Geen wonder dat de zelfbenoemde dieetgoeroes goede zaken doen en Fajah Lourens boek in de bestseller top 10 is beland.

Rosanne zet zich af tegen al die zelfbenoemde experts, maar haar extreme manier van reageren is net zo extreem als  dat van deze zelfbenoemde experts. Rosanne zegt nadrukkelijk zelf de voorkeur te geven  aan fabriekseten, houdt niet van koken, vindt dat zelfs voedselverspilling, dist de biologische voeding en noemt vers eten minder duurzaam`.

Rosanne is eigenlijk zelf net zo’n zelfbenoemde expert, immers ze is geen erkend diëtiste en dus niet opgeleid in het geven van voedingsadvies, maar ze is er wel van overtuigd dat voeding uit de fabriek de beste keuze voor iedereen is. Het Voedingscentrum, het officiële  orgaan voor richtlijnen over voeding in Nederland,  is dat niet met haar eens. Eén van de uitgangspunten volgens de Richtlijnen Schijf van Vijf (pagina 21) om een product al dan niet op te nemen in de nieuwe Schijf van Vijf is de bewerkingsgraad. Daarbij wordt zowel gekeken naar de bewerkingsgraad als naar de toevoegingen. Die worden in de richtlijnen ook benoemd per productgroep. Afijn, zoek zelf maar op.

Sell, sell, sell!!!

Conclusie

• E-nummers zijn , gezien vanuit officieel standpunt, niet schadelijk, maar…
• Vers heeft de voorkeur.
• Dat de industrie de E-nummers graag uit de voeding haalt is, gezien bovenstaande misschien hartstikke onnodig, maar wel een lucratieve business waar veel mensen hun brood mee verdienen.
• Als de Nederlandse consument in de toekomst alleen maar kant-en-klare en bewerkte voeding  zou eten nooit meer zou koken  en alleen maar eten zou opwarmen  in de magnetron of oven en nooit meer verse producten zou  eten, dan zullen we in de levensmiddelenindustrie gouden zaken doen en zal ook Big Pharma hiervan profiteren. Een klassieke Win-Win situatie. Ik voorzie groeicijfers van onze economie die hoger rijken dan de Euromast. Ik quote de ‘Wolf of  Wallstreet’: “sell sell sell!!!”

Marin