Parcourskennis is alles…

Parcourskennis is alles…

Je hebt van die mensen, de pessimisten, die het glas halfvol als een tegenvaller zien: halfleeg. Er zit bijna niets meer in. Zo zijn er ook van die types die datzelfde glas halfvol zien als een meevaller. De optimisten dus. Ik zelf zie een halfvol glas als een mogelijkheid om bij te schenken. Wat zegt dat over mij?

Zo kwam ik dus na te denken over de indeling van Business Estafette Marathon in Rotterdam die ik met wat collega’s gaat lopen. De Marathon van Rotterdam (#de mooiste), maar dan niet de hele, maar 42km en 195 meter verdeel in 4 niet helemaal gelijke stukken, respectievelijk 9, 12, 8,6 en 12,5km en de bijpassende collega’s per etappe. Strootje trekkend kwamen we tot een indeling waarop de ene loper zich verheugde en de andere niet. Om die verkneukelende collega’s nog eenmaal te laten twijfelen of ze geluk hebben of niet, bedacht ik een stukje te schrijven waarin mijn ervaring met alle etappes van de BEM is opgeschreven vanuit mijn visie over het halfvolle glas.

Loper 1 denkt dat hij de mazzelaar is met de eerste afstand. In werkelijkheid mag hij een uur koukleumen in het startvak, moet hij het toezingen van Lee Towers ondergaan en als dat startschot dan eindelijk klinkt, moet zijn startvak nog een kwartier wachten. Vervolgens begin het geduw en getrek van de nerveuze menigte die allemaal denken nog een kans te hebben om de Kenianen in te halen. Hielen trappen, de dranghekken in, je maakt het allemaal mee als eerste loper. Vanaf de eerste meters na de start gaat het bergop, want de eerste hindernis van die dag is de Erasmusbrug, door Rotterdammers liefkozend de Zwaan genoemd. Loper 1 gaat van -3 naar +33,8 meter en ziet daar de eerste lopers al als stervende zwanen met kramp en trekkende benen neer zijgen op het asfalt. En voort gaat het, in razende vaart bergafwaarts richting de wijk Feyenoord. Na 4km duikt daar op rechts de Kuip op. Vanzelfsprekend zijn hoofd afwendend (hij komt uit Utrecht) en naar links kijkend ziet hij daar de Pathé bioscopen en denkt hij terug aan de bekende block-busters Chariots of Fire (muziek van Vangelis zwelt aan), The Marathon Man (Dustin Hofman) en de Nederlandse topper en must-see klassieker De Marathon (met 010 Cowboy John Buijsman). Na circa 9km mag hij het lintje overhandigen aan loper twee.

Loper twee loopt de tweede etappe. Waar iedereen denkt van: damn dat is 12km en best een beetje veel, denkt loper twee: “hmm 12km vlak en veel rechte stukken”. De lopers lopen ook niet meer zo dicht op elkaar en er is lekker de ruimte om tempo te maken.  Niet veel toeristische highlights hier. Er is veel openbaar groen op Zuid. Loper twee loopt door diverse parken waar niet zoveel publiek is. Lekker om de gedachten lekker te laten lopen, van de zon te genieten en het hoofd leeg te krijgen. Maar pas op: bij Westenwind krijgt loper twee het zwaar voor zijn kiezen. Na de Slinge komt het Zuiderpark, loopt hij nog een onder de bovengrondse metro door richting wisselpunt 3 in Charlois (neen je bent niet in Frankrijk, spreek uit ‘Sjaarloos’), en de Dorpsweg waar steeds meer publiek hem staat aan te moedigen en hij de spreekwoordelijke vleugels krijgt. Niet lang daarna kan hij het lintje overhandigen aan loper drie voor het derde stuk.

Loper drie loopt 8,6km en hij zal wel gedacht hebben: “eitje”. Maar voor deze loper is er direct na zijn start een “loper”, een lange langzaam klimmende helling waarbij je het gevoel hebt dat je benen al vanaf de start heel zwaar zijn. Het wordt niet voor niks weleens ‘vals plat’ genoemd. Dit is alleen nog maar vanuit de Dorpsweg richting de Oude Maas. Vanaf station Maashaven gaat het weer licht naar beneden door de Putselaan, om vanaf daar weer opnieuw te beginnen met een “loper’ via de Laan op Zuid en vervolgens de klim naar de Erasmusbrug. De Laan van Zuid en de Willemsbrug zitten op dat tijdstip zo onder de resten van gemorste sportdrank, dat de schoenen zuigend vastplakken aan het asfalt. De afdaling van de brug gaat lekker, maar laat je niet te hard gaan, want je krijgt nog een klim. De tunnel onder de Blaak gaat naar -30 meter en daarna weer omhoog. Daarna is het pas appeltje-eitje. Onder de Paalwoningen (Kubuswoningen: architect Piet Blom) door, linksaf naar de Mariniersweg waar je je lintje kan overhandigen aan loper 4.

Loper 4 staat al een paar uur op zijn benen te wachten voor zijn 12,5km eindspurt  en moet zich eerst door de dampende, bierdrinkende en rokende en kolkende mensenmassa van het gezellige Crooswijk wurmen en moet zich daarna weer proberen in te houden om niet te hard van stapel te lopen. Er ligt namelijk een sluipmoordenaar te wachten: het Kralingse Bos. Eenzaamheid, geen publiek en steeds meer uitvallers van de hele marathon. Hurkende mensen in de bosjes langs de weg, kotsende mensen, zwalkende mensen. Niet goed voor de moraal. Dit rondje alleen is al 5 slopende kilometers. Iedereen valt terug in zijn eigen malende gedachten. Dit is een mentale strijd. Hoe mooi is het dan als je het bos weer  uit loopt! Kralingen: lommerrijke lanen, villaatje links, villaatje rechts, beschaafde mensen, lieve kinderen met fruit, water en limo langs de kant. Dan nog een keer Crooswijk trotseren, onder de Paalwoningen door en na de Rabobank rechtsaf naar beneden de Coolsingel op en dan als een malle doordraven naar de finish. Juichend of dramatisch stervend over de finish, that’s the question. Aboutaleb, acteur Martin van Waardenberg (De Marathon) en de 4 medailles staan loper vier op te wachten. Lopers 1, 2 en 3 zijn al natuurlijk allang gedoucht en opgefrist en zitten met natte haartjes aan het bier, wachtend op mij en de medailles. Proost!